Üniversitenin üçüncü yılında, bodrum katında bir apartman dairesinde yaşıyordum, binada hala kalıplama, soyma halısı olan son birim. Belki de bu yaşam koşulları ve muhtemelen önemli olmayan tipik yoğun, gece kuşumsu kolej yaşam tarzı yüzünden. Çok hastaydım: Büyük hapşırma nöbetleri, ara sıra büyük döküntüler, ateş ve yorgunluk sislerinde kaybolan günler. Üniversite haber odamda bir vardiyada çalışırken, bebek öksürük nöbetleri geçirmeye başladım. O zaman haber odası yönetici editörlerinden Paresh Dave bana döndü, bilgece başını salladı ve "Zerdeçal almalısın" dedi.
Zerdeçal, sıradan bir kişinin terimleriyle bir köksaptır, bir köktür. Belli belirsiz aile üyelerinin en popüleri olan zencefile benziyor, ancak keskin, toprak kokusu Güney ve Güneydoğu Asya yemeklerinin ana kokularından ve tatlarından biri olarak anında tanınıyor. Parlak sarı rengi, boyalara ve körilere eşit derecede uygundur, ancak zerdeçalın, Batı gıda dünyasında köksapına yeni bir hayat veren, geleneksel tıbbi ve dini uygulamalarda yıllardır kullanılan farmakolojik etkileri olduğu iddia edilir.
Son yıllarda zerdeçal, chia tohumlarını, şifalı meyve sularını ve diğer sözde "egzotik" gıda maddelerini öven aynı sağlıklı yaşam topluluğu tarafından destekleniyor. Sağlığa yakın en ciddi mağazalar zerdeçalı bir şekilde stoklar: Öğütülmüş ve kapsüller halinde, uçucu yağ formunda ve sağlık "çekimleri" veya " altın süt" veya latte gibi içeceklerde. Zerdeçalın pek çok sözde faydası sağlıkla ilgili endişeleri barındırır: Kesikleri ve yanıkları temizlemekten gazın giderilmesine ve kan dolaşımını artırmaya kadar. Yabancı veya "garip" mucize yiyeceklere takıntılı bir endüstri için zerdeçal, doğal bir takıntı noktasıdır. Çok çeşitli algılanan faydaları vardır, çeşitli biçimlerde olabilir ve artık "kemik suyu" veya "yak sütü" veya "yak sütü" veya "lahana" bile bir zamanlar öyleydi.
Tabii ki, bu sadece antik baharatı şimdi keşfeden insanlar için geçerlidir. Zerdeçalın adını bilerek büyümedim; Şu anda Los Angeles Times muhabiri olan Dave, özel kültürel bilgilerini, sağlıklı yaşam modası haline gelmeden yıllar önce bana aktardı. Ve ona zerdeçal hakkında soru sorduğumda, bana bunu öğreten kadına verdi: Annesi Daksha.
"Çocukken nezle olduğumuzda veya öksürdüğümüzde zerdeçallı süt içerdik. Hindistan'ın Gujarat eyaletinden gelen Daksha, zerdeçal günlük hayatımızın bir parçası" dedi. Zerdeçal, güneş yanığı ağrısını gidermek gibi sağlık sorunları için ve antiseptik (ve tabii ki yemek pişirmede) olarak kullanılsa da, belirli kültürel uygulamaları da vardır: “Gujarat'ta düğünden bir gün önce bir akrabanın üzerine zerdeçal ezmesi sürmesi gelenektir. gelin ve damadın yüzüne, bacaklarına, eline sonra duş alabilirler.[Yapıldı] dini ama çoğu Hint dini şeyinin bazı bilimsel sebepleri var.”
Bu, zerdeçalın diğer (kesinlikle) temiz beslenme alışkanlıklarınıza ek olarak alınan bir Batı yemeği modası olarak son dönüşünden çok uzak. Hem sağlıkla ilgili olmayan sayısız kullanımından ayrılıyor hem de herhangi bir sosyal veya kültürel bağlam olmadan sunuluyor, etkin bir şekilde Columbused (yani, büyük ölçüde beyaz insanlar tarafından “hak talebinde bulunuluyor”) ve milyarları bulan bir bölge için tarihinden ve öneminden.
Kendi adıma, zerdeçalı özellikle hasta olma yolundayken hem kapsül hem de meyve suyu olarak özellikle aradım. Zencefil ve sarımsak gibi sağlığı artıran diğer yiyecekleri düzenli olarak tüketmeme rağmen, zerdeçal diyetimin düzensiz bir parçası. Bunu, diğer insanların C vitamini tozu veya tıbbi çaylar veya herhangi bir sayıda doğal olarak türetilmiş takviye aldığı şekilde alıyorum. Ancak, zerdeçalın Güneydoğu Asya kültürlerinde konuşma dilindeki ününe rağmen, “yeni” sağlıklı yaşam bonafidleri bilimsel incelemeyi davet etti.
Zerdeçaldaki merkezi bileşiklerden biri olan kurkumin üzerinde yapılan yeni bir çalışma, ölçülebilir tıbbi faydaları konusunda belirsizlik yaratıyor. Bu da Quartz'daki gibi manşetleri davet etti: "Duyduklarınızı unutun: Zerdeçalın tıbbi özelliği sıfır gibi görünüyor." Araştırmanın yakından okunması o kadar kesin değil: Zerdeçalın genel etkisizliğini doğrudan kanıtlamak yerine, araştırmacılar kurkuminin kafa karıştırıcı niteliklerine odaklanıyor, bu da araştırmacıları belirli, eyleme geçirilebilir kimyasal bileşikler arayışında hayal kırıklığına uğratıyor. Zerdeçal daha sonra, modern bilimin doğrudan korelasyon ihtiyacı tarafından reddedilen, ancak yine de insanların hayatlarının ayrılmaz bir parçası olan, dünyanın dört bir yanından, Batılı olmayan ve başka türlü geleneksel ilaçların var olduğu aynı belirsiz tıbbi füg durumuna girer.
Aslında, çoğu geleneksel çözüm yolunun devam etmesinin tek nedeni, bir ünlünün web sitesinde fışkırmak yerine kişisel olarak aktarılmalarıdır; bunlar meyve suyu dükkanının yeni spesiyalitesinden ziyade biriken bilginin ve bölgesel kullanılabilirliğin sonucudur. Daksha'nın çocukluğunda zerdeçal günlük hayatın bir parçasıydı: "Taze zerdeçal eskiden kışın daha kolay bulunurdu, bu yüzden onu her gün yerdik. Taze zerdeçalı temizliyoruz, ince kabuğunu çıkarıyoruz ve küçük parçalar halinde kesiyoruz. Tekrar yıkayın ve biraz kurulayın. Temiz bir cam kaba koyun, limon suyu ve biraz tuz ekleyin. Her gün akşam yemeğinde birkaç parça yiyin.” O ve zerdeçal hayatın gerçek bir baharatı olan diğer birçok insan için, onlar için istedikleri şekilde çalışır - yani, zamanı, sınırları ve hem farmasötik hem de Batı sağlığını aşan kolektif bir kültürel hafızada. ödenek.
Belki de algılanan tıbbi etkisini formüle eden, zerdeçalın hem fiziksel hem de kültürel olarak daldırılmasıdır. Belki de hepsi uzun süredir devam eden bir plasebo etkisidir. Durum ne olursa olsun, sağlık modası gelip geçer; zerdeçal, ihtiyacı olduğunda her zaman ona yönelenler için kalacak.
