Kahv altı Planları, her gün kahv altınızı oluşturan öğelerin tasarımına odaklanan yeni bir seridir. Kahv altı Planları için bir fikriniz varsa, sunumunuzla birlikte [email protected] adresine e-posta gönderin.
Dökme demir tavaların Nashville, Tennessee'nin hemen dışındaki bir kamyon durağında sergilendiğini görene kadar evde herhangi bir yerde nasıl görünebileceğini hiç düşünmemiştim. Neon enerji içecekleri ve çürük plastik fıstık torbaları arasında bir uç kapak üzerinde dengelenmiş, boyut ve derinlikleri değişen, satılık yeni, kaygan, siyah tava yığınları ve yığınları vardı. Bana göre mesaj açıktı: Herkesin kendine ait bir tavası olmalı. Kentucky'de domuz pastırması ve yumurta, kahverengi ayran bisküvileri ve domuz yağı sosunu pişirmek için sürekli olarak dökme demir kullanan kadınların etrafında büyüdüm; ve şimdi, pişirme kapları, büyükanneminkinden çok farklı görünen mutfaklarda bir tür ana akım rönesansı yaşıyor.
Dökme demir tavalar özellikle çok yönlü ve ayırt edicidir. Bu nedenle, ülke çapında modernize edilmiş bölgesel mutfağa verilen önem ve yadigarı ev eşyalarının artan bir şekilde takdir edilmesinin yanı sıra, popülerlikleri son yıllarda arttı. Tencere Üreticileri Derneği'ne göre, ABD'de dökme demir ve benzeri emaye ürünlerin sevkiyatı 2003'ten bu yana yüzde 225'ten fazla arttı ve hatta Portland merkezli FINEX gibi dökme demir tavalarda uzmanlaşmış yeni şirketler bile var.
Ancak Henry Ford Müzesi'ndeki ev yaşamının küratörü Jeanine Head Miller'a göre, tavalar her zaman bu kadar moda değildi.
"Dökme demir yüzyıllardır, hatta Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Avrupalı yerleşimcilerden bile önce var" diyor Baş Miller.
İlk tavalar, erimiş sıcak demirin sıkıca paketlenmiş siyah kum kalıplara döküldüğü dökümhanelerde elle yapıldı. Ütü bir kez sertleştikten sonra, yaratıcılar kulptan tavaya sadece bir parça metalden yapılmış pürüzsüz, ince tavalar bırakana kadar pürüzlü kenarlar taşlanacaktı. Ama yine de haleflerine göre biraz daha hantaldılar.
"Popüleritesi aslında 19. yüzyılda daha hafif, kalay aşınması ve granit aşınması gibi temizlemesi daha kolay aletlerin tanıtılmasıyla ve 20. yüzyılda alüminyum ve paslanmaz çeliğe geçilmesiyle azalmaya başladı, " Miller açıklıyor.
Yine de 1950'lere gelindiğinde, yeni mutfak yenilikleri karşısında tavaların avantajlarının çığırtkanlığını yapan dökme demirden özür dileyenler vardı. Örneğin, 1953'te Indiana merkezli bir makale olan Logansport Pharos-Tribune'de çıkarılan Flanegin Donanım tavaları için bunu ele alalım:
Modern, hafif mutfak gereçlerinin temizlenmesi kolay olabilir ve duvarda hoş görünebilir, ancak hiçbir şey Bayan'a 8 numaralı dökme demir tavayı sallarken olduğu gibi o komuta hissini vermez.
Dökme demir tavalar yıllar boyunca, eve anneye gitmek de dahil olmak üzere diğer tüm ikna yöntemlerinden daha fazla kocayı evcilleştirdi. Ve tüm bunlara ek olarak, hiçbir şey yemek pişirmek için dökme demir tavayı yenemez!
Dökme demir tavayı 1950'lerde yeniden popüler yapan tarihçesi ve uzun ömürlülüğüydü ve bu reklamın bir göstergesiyse, kullanıcılarına verdiği güç, o zamandan beri devam etmesini sağladı.
Reklamda "Bayan"dan da bahsediliyor. “8 numaralı” bir tava kullanır. Bugüne kadar, ilk bakışta düpedüz kafa karıştırıcı olabilecek, tavaların alt tarafında veya sapın üstünde yazılı sayılar vardır; ancak 1950'lerin sonlarına kadar en büyük tava üreticilerinden biri olan Wagner Manufacturing Co.'nun 1924 tarihli bir kataloğuna göre, bu sayılar aslında çap ölçümleri için belirteçlerdir. Yani, 8 numaralı bir tava yaklaşık 8,75 inç boyutundadır. Bu ölçümler, odun sobası günlerinde ev aşçılarının akılda tutması için önemliydi, çünkü tavalar “soba gözlerinin” boyutlarına veya üstlerindeki açıklıklara uyacak şekilde üretildi. Yanlış tavaya sahip olmak eşit olmayan bir pişirmeye neden olabilir ve kimse karartılmış mısır ekmeği istemez.
Reklamın "temizlemesi kolay" iddiasına gelince, bu biraz doğru. Dökme demiri iyi durumda tutmak, Extra Crispy'de bile çok tartışılan bir konudur.
Kentucky merkezli bir yemek kitabı yazarı olan Maggie Green, annesinin ve büyükannesinin mısır ekmeği çubukları ve bir ananas baş aşağı kek gibi dökme demir kreasyonlarını yiyerek büyüdüğünü söylüyor.
"John T. Edge bir yemek kitabında dökme demirin kokuları tutan nispeten gözenekli bir metal olduğunu söyleyen bir parça yazdı" diyor Green. “Bazı insanlar bunun bir dezavantaj olduğunu düşünebilir, ancak bu biraz temiz, içinde daha önce pişirilmiş olanı koklayabilirsiniz; Bunun düzgün olduğunu düşündü çünkü pişirmeden önceki nesil bir şeyin kokusunu bile alıyor olabilirsiniz.”
Ama Green diyor ki, bu aynı zamanda tavanızı sabunla yıkayamayacağınız anlamına geliyor, aksi takdirde o köpüklü tadı emer. Bunun yerine, çoğu dökme demir aşçının tavalarını “baharatlandırmaya” veya seçtikleri yağdan ince bir tabaka ile yağlamaya odaklandığını söylüyor. Zamanla, bu geçici bir yapışmaz bariyer oluşturur. Al şunu Teflon.
Green, tavaların özellikle dayanıklı olduğunu ve bunun da yeniden keşfedilen popülerliğine katkıda bulunduğunu düşünüyor.
"Cam pişirme kabınız olsaydı şimdiye kadar kırılmış olurdu" diyor Green. “Bence büyükannenizin birlikte pişirdiği bir şeyle yemek pişirmenin güzel bir tarafı var. Dedikleri gibi, eski olan her şey yeniden yenidir.”
